Το Μ-Λ ΚΚΕ και η Πορεία χαιρετίζουν τις εκατοντάδες συντρόφων, συναγωνιστών και φίλων που αγκάλιασαν με αγωνιστική θέρμη την επίσκεψη μνήμης και τιμής στο θυσιαστήριο της Μακρονήσου. Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε με αφορμή την συμπλήρωση των 70 χρόνων από το άνοιγμα του μαρτυρικού νησιού.
Από νωρίς το πρωί, το λιμάνι του Λαυρίου πλημμύρισε από κόκκινες σημαίες που κρατούσαν σύντροφοι παλιοί και νέοι, συναγωνιστές και φίλοι του Μ-Λ ΚΚΕ, που κατέφθασαν με πούλμαν από το κέντρο της Αθήνας. Από την στιγμή της άφιξης στον προβλήτα της Μακρονήσου επικρατούσε έντονη συγκίνηση και αγωνιστική ανάταση. Με πορεία, στην κεφαλή της οποίας οι σύντροφοί μας κρατούσαν πανό που ανέγραφε το σύνθημα “Τιμή και δόξα στους αγωνιστές της Μακρονήσου”, το πλήθος έφτασε στον πρώτο σταθμό της επίσκεψης, το μνημείο του Μακρονησιώτη. Εκεί εκ μέρους της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ οι σύντροφοι Αντώνης Παπαδόπουλος, Άκης Αδαμόπουλος, Θανάσης Τσιριγώτης και Ιωσήφ Σταυρίδης κατέθεσαν στεφάνι, αποτίοντας ελάχιστο φόρο τιμής στους χιλιάδες λαϊκούς αγωνιστές, αριστερούς και κομμουνιστές που πέρασαν από το ελληνικό “Νταχάου”, βασανίστηκαν από το μετεμφυλιακό κράτος και θυσιάστηκαν υπερασπιζόμενοι τα μεγάλα ιδανικά του Σοσιαλισμού και του Κομμουνισμού. Ο σ. Ιωσήφ Σταυρίδης εκφώνησε σύντομη ομιλία για τη θυσία των αγωνιστών της Μακρονήσου και τον ασίγαστο αγώνα του λαού μας τότε και σήμερα.
Στη συνέχεια η πορεία κατευθύνθηκε προς το μικρό θέατρο του Α’ ΕΤΟ. Εκεί πραγματοποιήθηκε σύντομη ιστορική παρουσίαση του στρατοπέδου εξορίστων της Μακρονήσου από τη συντρόφισσα Τάνια Ζωγράφου. Στη συνέχεια πήραν το λόγο συναγωνιστές και φίλοι με ερωτήματα που φώτιζαν περισσότερο την ιστορική περίοδο 1947 – 1953 καθώς και με σύντομες τοποθετήσεις και μαρτυρίες συγγενών παλιών εξόριστων. Έπειτα από την ολοκλήρωση της παρουσίασης, οι νεολαίοι σύντροφοι της Πορείας σε μια σεμνή μουσική εκδήλωση μαζί με τη συναγωνίστρια Πόπη Βασιλείου απέτισαν με τη σειρά τους φόρο τιμής στους ήρωες Μακρονησιώτες, τραγουδώντας τα τραγούδια “Ο Ντικ”, “Οι γερόντοι” και “Μην καρτεράτε να λυγίσουμε”.
Μετά την ολοκλήρωση του οδοιπορικού στη Μακρόνησο και την επιστροφή του πλοίου στο Λαύριο, το Μ-Λ ΚΚΕ, πλαισιωμένο από το σύνολο των συντρόφων, συναγωνιστών και φίλων, κατευθύνθηκε από το λιμάνι του Λαυρίου προς το κέντρο της πόλης με πορεία φωνάζοντας συνθήματα όπως “Οι ιμπεριαλιστές τη Γη ξαναμοιράζουν – με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράσσουν!”, “Αυτοί σκοτώσαν Λαμπράκη – Μπελογιάννη – Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι!”, “Ούτε ΕΕ – Ούτε ΔΝΤ – Κάτω τα δεσμά του ιμπεριαλισμού!”, “Κανένας φόβος, καμιά υποταγή – στους μαζικούς αγώνες η προοπτική!”. Η πορεία έφτασε στο μνημείο της “Μάνας του Μακρονησιώτη”, όπου κατατέθηκαν λίγα λουλούδια. Η επίσκεψη μνήμης και τιμής ολοκληρώθηκε με τη σύντομη ομιλία που εκφώνησε η συντρόφισσα Νίκη Πετράκη μπροστά από το μνημείο.
Το Μ-Λ ΚΚΕ και η Πορεία θέλουν να ευχαριστήσουν θερμά τις εκατοντάδες συντρόφων, συναγωνιστών και φίλων που ανταποκρίθηκαν με θέρμη στο προσκλητήριο για να αποδώσουμε φόρο τιμής στους ήρωες Μακρονησιώτες. Η μεγάλη ανταπόκριση καθώς και η αγωνιστική ανάταση στέλνουν αγωνιστικό μήνυμα πως οι νεότερες γενιές εξακολουθούν να εμπνέονται και να τιμούν την κορυφαία στιγμή Αντίστασης των ηρώων του θυσιαστηρίου της Μακρονήσου. Το μήνυμα “Όχι υποταγή αλλά αντίσταση” που είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ και αγγίζει τις καρδιές των αριστερών και προοδευτικών ανθρώπων. Ο αγώνας και η θυσία των εξόριστων αγωνιστών της ΕΑΜικής εποποιίας, του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού εξακολουθούν να εμπνέουν τις νεότερες γενιές των αριστερών και των κομμουνιστών, να φωτίζουν το δρόμο για Ειρήνη, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία και Σοσιαλισμό!
Η ομιλία της σ. Νίκης Πετράκη στο μνημείο της μάνας του Μακρονησιώτη στο Λαύριο
“Το βαπόρι άραξε στο Λαύριο κοντά στα ξημερώματα. Τότε ανέβηκαν όλοι στο κατάστρωμα. Το Μακρονήσι ορθωνόταν αντίκρυ ως πέτρινο φίμωτρο…” Με αυτές τις λέξεις θα περιγράψει ο Μενέλαος Λουντέμης την άφιξη των εξορίστων στο Λαύριο. Πέτρινο φίμωτρο... Έτσι το βλεπε και η μάνα του ήρωα Μακρονησιότη.
Ένα τέτοιο φίμωτρο προσπάθησε να φτιάξει ο ντόπιος μοναρχοφασισμός της μεταπολεμικής Ελλάδας με τις οδηγίες και τις ευλογίες των αγγλοαμερικάνων στη Μακρόνησο. Μέσα από την πιο άγρια βια, την πιο βάναυση τρομοκρατία, θα επιχειρήσει να ξεριζώσει από την ψυχή και το μυαλό των αγωνιστών, τους πόθους για τα μεγάλα ιδανικά της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Για αυτό θα βυθίσει την Ελλάδα στην πιο μαύρη νύχτα της ιστορίας της. “Εκείνη τη νύχτα που σώπαιναν οι λύκοι... γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι”.
Όμως οι Μακρονησιότες, οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, αυτοί που όρθωσαν το ανάστημα τους μπροστά στο τρίτο ράιχ γράφοντας μερικές απο τις πιο λαμπρές σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας, αυτοί που έσπειραν στην Ελλάδα τις ιδέες ενός νέου πιο δίκαιου κόσμου, ήταν βέβαιο ότι θα έβρισκαν το σθένος να αντιμετωπίσουν τους βασανιστές τους. Και αυτό κατάφεραν. Γιατί αυτό το βράχο που θέλησαν οι συνεργάτες των ναζί να κάνουν πέτρινο φίμωτρο, οι κομμουνιστές τον μετέτρεψαν σε πέτρινο φάρο. Φάρο που 70 χρόνια μετά, άσβεστος, ακτινοβολεί την αυταπάρνηση και τον ηρωισμό τους, ακτινοβολεί το ακατάβλητο πνεύμα και την πίστη εκείνων των αλύγιστων κομμουνιστών. Να πως ήθελαν μέσα από το πρώτο μήνυμα τους, 25 Ιούνη του 47, να γράψουν την ιστορία οι ίδιοι, με μοναδικό όπλο τους αυτή την πίστη, να πως θέλησαν να γράψουν την ιστορία με το αίμα τους.
“...Είμαστε δημοκράτες και πιστεύουμε ακράδαντα στη Δημοκρατία. Έχουμε κλεισμένη μέσα μας την Ελλάδα και το Λαό της. Είμαστε διατεθειμένοι να γεμίσουμε τους τάφους και τα μνήματα, που τώρα σκάβουμε, με τα δικά μας κορμιά, βέβαιοι πως κάποτε, πολύ σύντομα ο ελληνικός λαός θα στήσει εκεί ανδριάντες ηρωισμού και παλικαριάς.”
Και σίγουρα, ο ελληνικός λαός που με τους αγώνες του γέννησε μέσα από τα σπλάχνα του εκείνους τους αγωνιστές, διάβασε και διαβάζει την ιστορία όπως θέλησαν να την γράψουν αυτοί και όχι οι δωσίλογοι των Γερμανών και των Άγγλων.
Επιστρέφοντας από το μαρτυρικό νησί μόνο αυτά χαράζονται βαθιά στη σκέψη μας.
70 χρόνια μετά το άνοιγμα της Μακρονήσου, οι ξένοι δυνάστες και οι σύγχρονοι λακέδες τους, συνεχίζουν να κρατούν φυλακισμένη την Ελλάδα κάτω από την μπότα της εξάρτησης και της ιμπεριαλιστικής υποδούλωσης. Επιβάλλουν στο ελληνικό λαό την πιο στυγνή εκμετάλλευση, για την εξυπηρέτηση, πάντα, των συμφερόντων της ξένης και ντόπιας ολιγαρχίας. Υπογράφουν το ένα μνημόνιο μετά το άλλο, ξεπουλούν το δημόσιο πλούτο, υποθηκεύουν το μέλλον του λαού και του τόπου στο όνομα των μονόδρομων που αυτοί έχουν χαράξει και που προσπαθούν να μας πείσουν, εσχάτως και αυτοί που ως κυβέρνηση καπηλεύονται τους τίτλους της αριστεράς, ότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Την ίδια στιγμή, στο έδαφος της κρίσης που δονεί το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί εντείνονται, τα σενάρια πολέμου ειδικά στη γειτονιά μας φουντώνουν, ενώ ο φασισμός στην Ευρώπη επιχειρεί ξανά να βγει από το ιστορικό χρονοντούλαπο που τον έκλεισε η μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών. Μα και στη χώρα μας, οι πολιτικοί απόγονοι των βασανιστών της Μακρονήσου και των συνεργατών των Ναζί, σηκώνουν κεφάλι και ντυμένοι με το ίδιο το ίδιο αποκρουστικό κοστούμι της πατριδοκαπηλείας, προσπαθούν να κρύψουν την βαθιά σχέση τους με την μεγαλοαστική τάξη και τους ξένους δυνάστες.
Η κυρίαρχη προπαγάνδα προσπαθεί να πείσει έναν λαό που βλέπει τη χώρα του να γεμίζει κοινωνικά ερείπια, ότι το μέλλον του βρίσκεται στην υποταγή του στις ντιρεκτίβες της ΕΕ και του ΔΝΤ. Τον τρομοκρατούν ότι αν συμβεί οτιδήποτε άλλο, ότι αν συγκρουστεί με τους ξένους “προστάτες”, όπως αποκαλούσαν πάντα τους ιμπεριαλιστές οι λακέδες τους, μόνο μεγάλα δεινά θα τον βρουν. Όμως, ακόμη κι αν σήμερα αυτό που φαίνεται να κυριαρχεί είναι η αδράνεια και η αποστράτευση, είναι βέβαιο ότι τα πράγματα δεν θα πάνε έτσι.
Επιστρέφοντας από αυτόν τον “πέτρινο φάρο” μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε, ότι βλέπουμε εκείνους τους ανδριάντες που έχτισαν με τις ζωές και τη στάση τους οι μακρονησιότες αγωνιστές.
Δεν είναι ανδριάντες που τους πρέπουν κενά και άνευρα μνημόσυνα.. Είναι ανδριάντες μνήμης και τιμής, είναι ανδριάντες αντίστασης και αγώνα. Αυτού του αδικαίωτου ακόμη και σήμερα αγώνα, που έδωσαν οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ. Του αγώνα για Ειρήνη, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία, και Σοσιαλισμό. Η υπόσχεση συνέχισης αυτού του αγώνα είναι ο μόνος τρόπος να τιμήσουμε τους “υπέροχους” ήρωες της Μακρονήσου.
Η ομιλία του σ. Ιωσήφ Σταυρίδη στο μνημείο του Μακρονησιώτη
Συμπληρώνονται φέτος 70 χρόνια από το άνοιγμα του κολαστηρίου της Μακρονήσου, την άνοιξη του 1947, από τη βραχύβια κυβέρνηση του Δ.Μάξιμου.
Η σημερινή μας επίσκεψη σε αυτό το μαρτυρικό νησί έρχεται να αποτίσει φόρο τιμής στη γενιά του ΕΑΜικού και Κομμουνιστικού Κινήματος, που σήκωσε το ανάστημά της, αντιστεκόμενη στην ανείπωτη φασιστική θηριωδία τόσο του αγγλικού και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού όσο και στη ντόπια αντίδραση μιας σειράς μετεμφυλιακών κυβερνήσεων. Η Αντίσταση της αθάνατης αυτής γενιάς, στο Μακρονήσι, συνδέεται άμεσα με το ίδιο κόκκινο νήμα με την Εθνική Αντίσταση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ, στη διάρκεια της Κατοχής, ενάντια στο χιτλεροφασισμό.
Η σημερινή επίσκεψή μας, αποτελεί ακόμα, μια προσπάθεια να διατηρηθεί η ιστορική μνήμη της ασίγαστης πάλης των καλύτερων παιδιών του λαού για τα ιδανικά του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού. Αποτελεί μια προσπάθεια να αντληθούν συμπεράσματα για το σήμερα, όπου ο φασισμός σηκώνει ξανά κεφάλι, στην πατρίδα μας και στον κόσμο ολόκληρο, και όπου η καταστροφική μηχανή του ιμπεριαλισμού ισοπεδώνει χώρες, λιώνει λαούς, αλέθει συνειδήσεις και γεννά το μεγαλύτερο μεταπολεμικά προσφυγικό κύμα. Συμπεράσματα χρήσιμα, για τις νέες γενιές που βρίσκονται η θα βρεθούν αντιμέτωπες, στο μέλλον, με το τέρας του φασισμού και του πολέμου.
Η σημασία Μακρονήσος για το λαό και τους προοδευτικούς ανθρώπους παραμένει σύμβολο πίστης και προσήλωσης στις αξίες και τα ιδανικά της Αριστεράς. Το μήνυμα που έστελνε στα 1950 η Mακρόνησος δεν ήταν η υποταγή μπροστά στη μοναρχοφασιστική βία, ήταν η αντίσταση. H Mακρόνησος μπορεί να βασανίστηκε, μπορεί να μάτωσε, μπορεί να έλιωσε, μα δεν παραδόθηκε ποτέ.
Οι επόμενες γενιές, εμπνευσμένες από το παράδειγμα των Μακρονησιωτών, αγωνιστών συνέχισαν μαζί τους, στις δεκαετίες του '50 και του '60 τον αγώνα ενάντια στη λυσσασμένη μετεμφυλιακή Δεξιά, κι ύστερα ενάντια στην αμερικανοκίνητη φασιστική δικτατορία, στην εξέγερση στο Πολυτεχνείο, στους αγώνες της μεταπολίτευσης, ενάντια στη ντόπια πλουτοκρατία και την ξένη εξάρτηση.
Σήμερα, το εργατολαϊκό κίνημα καλείται να σηκώσει το ανάστημά του απέναντι στα φιλοπόλεμα σχέδια των Ευρωπαίων και Αμερικάνων ιμπεριαλιστών, που αφού αιματοκύλισαν μία σειρά από χώρες και λαούς, επιχειρούν να καταστήσουν τη χώρα μας προπύργιο και το λαό μας υποχείριο στα πολεμοκάπηλα σχέδια και τα ενεργειακά συμφέροντά τους. Καλείται να αποκρούσει την πολιτική των Μνημονίων που επέβαλλαν τα ξένα κέντρα των Ε.Ε και ΔΝΤ, και η ντόπια πλουτοκρατική ολιγαρχία μαζί με όλους τους συνδυασμούς των πολιτικών υπηρετών τους. Καλείται επίσης, να αποκαλύψει το πραγματικό πρόσωπο της σημερινής κυβέρνησης Τσίπρα, που διασύρει στη λάσπη τους πόθους, τα ιδανικά, τα οράματα και τις αξίες της Αριστεράς. Αξίες που συνοψίζονται στις λέξεις: Ψωμί, Δουλειά, Ειρήνη, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία και Σοσιαλισμό.
Γι’ αυτά τα ψηλά ιδανικά θα συνεχίσουμε να παλεύουμε, αντλώντας δύναμη από τούτο το μαρτυρικό τόπο. Γι’ αυτά τα ιδανικά θυσιάστηκαν χιλιάδες και χιλιάδες αγωνιστών και αγωνιστριών της, που έδωσαν τη ζωή τους όχι στο όνομα ενός φτηνιάρικου «εγώ», αλλά στο όνομα του «εμείς», στο όνομα της τάξης, στο όνομα της κοινωνίας ολόκληρης, γι’ αυτά τα πανανθρώπινα ιδανικά..
Στο όνομα της Κ.Ε. του Μ-Λ ΚΚΕ σας καλούμε να κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των τιμημένων νεκρών μας.
Τιμή και δόξα στους Μακρονησιώτες.
