Για την ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής-αντιλαϊκής πολιτικής
Για μια πραγματική Αριστερά στις σχολές
Συνάδελφοι-ισσες,
Η βάρβαρη κυβερνητική πολιτική αφήνει πίσω της φτώχεια, ανεργία, νεκρούς. Οι πετσοκομμένοι μισθοί,η ανεργία που σπρώχνει τη γενιά μας στο εξωτερικό, οι ιδιωτικοποιήσεις που αφήνουν πίσω τους νεκρούς, διαμορφώνουν μια ζοφερή κατάσταση για τη νεολαία και το λαό. Αντίστοιχα, στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, η βάρβαρη αυτή πολιτική συνεχίστηκε με ιδιαίτερη ένταση τα τελευταία χρόνια. Οι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι Κεραμέως -κομμάτι της συνολικότερης πολιτικής διάλυσης της δημόσιας-δωρεάν τριτοβάθμιας εκπαίδευσης- φέρνουν τις διαγραφές φοιτητών και τα «συμβούλια ιδρύματος». Τους ιδιώτες, δηλαδή, που θα διορίζει το υπουργείο Παιδείας και θα διοικούν τα πανεπιστήμια. Φέρνουν τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και τη σύνδεση των πανεπιστημίων με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και τις επιχειρήσεις. Έχουν φέρει την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και συνεχίζουν την πολιτική του κλεισίματος τμημάτων, της υποβάθμισης των εστιών και των λεσχών, της υποχρηματοδότησης, των ταξικών φραγμών. Αντίστοιχα, η κυβέρνηση, για να περάσει την πολιτική της διάλυση της δημόσιας-δωρεάν παιδείας, έχει καταργήσει το πανεπιστημιακό άσυλο, προσπάθησε να επιβάλλει την πανεπιστημιακή αστυνομία, το “ενιαίο ψηφοδέλτιο” και τις ηλεκτρονικές εκλογές στους Φοιτητικούς Συλλόγους, με σκοπό να τους ελέγξει και να τους διαλύσει.
Την πολιτική αυτή στηρίζουν μέσα στις σχολές οι ΔΑΠ-ΠΑΣΠ-Δίκτυο (ΣΥΡΙΖΑ). Είναι εκείνες οι δυνάμεις που είτε από τη θέση της κυβέρνησης, είτε της “αντιπολίτευσης”, υπηρέτησαν και προωθούν όλα τα παραπάνω. Για αυτό οι δυνάμεις τους μέσα στα πανεπιστήμια είτε αναπαράγουν τις ανακοινώσεις του Υπουργείου Παιδείας, είτε στέκονται απέναντι στις συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις του φοιτητικού κινήματος, όπως έκαναν πρόσφατα και με τις διαδηλώσεις για το έγκλημα στα Τέμπη! Ακόμα χειρότερα, πολλές φορές συκοφαντούν το φοιτητικό κίνημα και τους Φοιτητικούς Συλλόγους, μιλώντας για “μειοψηφίες”, μαζί με τα ΜΜΕ και τα κυβερνητικά παπαγαλάκια μέσα στις σχολές.
Από την άλλη, οι δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά, ΠΚΣ και ΕΑΑΚ, κόντρα στην ανάγκη συνέχισης του αγώνα, προβάλλουν το δρόμο των βουλευτικών εκλογών και της κυβερνητικής εναλλαγής, ως “λύση” στα προβλήματά μας. Με τις συνεχείς συμβολικές διαμαρτυρίες σε Πρυτανείες-Κοσμητείες, σπέρνουν αυταπάτες για το ρόλο αυτών των οργάνων, λες και μπορούν αυτά να είναι κάτι άλλο από εκφραστές του Υπουργείου και της Κυβέρνησης. Διασπούν το φοιτητικό κίνημα σε ξεχωριστές συγκεντρώσεις. Διαιρούν τον αγώνα πάνω στα κοινά φοιτητικά αιτήματα με την ψήφιση πολυσέλιδων διασπαστικών «πλαισίων» στις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων. Δίνουν το καλύτερο άλλοθι στην κυβερνητική προπαγάνδα και καταστολή, όταν προχωρούν σε τυχοδιωκτικές ενέργειες ψευτοσύγκρουσης με τα ΜΑΤ, για να κρύψουν τη συμβιβαστική τους πολιτική.
Η Φοιτητική Πορεία κατεβαίνει σε μια σειρά Φοιτητικούς Συλλόγους, προβάλλοντας την ανάγκη του μαζικού ενωτικού αγώνα για την ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής-αντιλαϊκής πολιτικής. Γιατί μόνο ο μαζικός, ενωτικός αγώνας αποτελεί διέξοδο. Μόνο έτσι έσπασαν οι φασιστικές απαγορεύσεις το 2021, μόνο έτσι μπήκε φραγμός στην πανεπιστημιακή αστυνομία, μόνο έτσι θα ανατραπούν οι ψηφισμένοι νόμοι της Κεραμέως. Και ο αγώνας θα δοθεί μόνο με ισχυρούς Φοιτητικούς Συλλόγους, με ενότητα πάνω στα αγωνιστικά αιτήματα, με την αγωνιστική ανασυγκρότηση της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδας (ΕΦΕΕ), κόντρα στα “διαπαραταξιακά συμβούλια”. Για να συνδεθεί ο αγώνας του φοιτητικού κινήματος, με τους αγώνες του λαού, για το ψωμί, τη δημοκρατία, την ειρήνη και την εθνική ανεξαρτησία. Για να φύγουν από τη χώρα μας οι αμερικανατοϊκές βάσεις, για να φύγει η Ελλάδα από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, βασικούς υπαίτιους για την κατάσταση που βιώνει ο λαός και η νεολαία. Για μια πραγματικά λαϊκή και δημοκρατική παιδεία σε μια ελεύθερη, δημοκρατική και ανεξάρτητη Ελλάδα.
