Εξαιρετικά οδυνηρές αντιλαϊκές εξελίξεις είναι μπροστά μας. Οι περίφημες «κόκκινες γραμμές» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αποδεικνύονται σαθρές και καταρρέουν η μια μετά την άλλη, σε μια εξελισσόμενη άτακτη υποχώρηση. Αντίθετα, οι δανειστές όχι μόνο παραμένουν άκαμπτοι στις αξιώσεις τους, αλλά επιπλέον τις ενισχύουν, κλιμακώνοντας την επιθετική τους πολιτική. Αυτό καταδεικνύεται από τη συνεχή διολίσθηση της κυβέρνησης προς τις αυξανόμενες ιμπεριαλιστικές απαιτήσεις. Αυτό ομολογείται επίσης, στην πραγματικότητα, με τη δήλωση του υπουργού Οικονομικών Γ. Βαρουφάκη, κατά την προσέλευσή του στο τελευταίο Eurogroup, πως «οι δικές μας κόκκινες γραμμές και οι δικές τους είναι τέτοιες ώστε να βρεθεί κοινό έδαφος»!
Δεν πρόκειται για «κοινό έδαφος». Δεν μπορεί να υπάρξει κοινό έδαφος ανάμεσα σε ιμπεριαλιστές, δυνάστες μιας χώρας, και την υποδουλωμένη σ' αυτούς χώρα. Πρόκειται για την ταπεινωτική συνθηκολόγηση και ταχύτατη προσαρμογή στην ισχύουσα μνημονιακή βαρβαρότητα -αλλά και τα ιμπεριαλιστικά τεκταινόμενα- μιας κυβέρνησης που υφάρπαξε τη λαϊκή ψήφο δημαγωγώντας, ασύστολα, για την «κατάργηση» και τον «ενταφιασμό» των μνημονίων υποσχόμενη την «κοινωνική σωτηρία». Ο επερχόμενος «έντιμος συμβιβασμός» δεν είναι παρά η κυοφορούμενη νέα αντιλαϊκή επίθεση. Οι προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και για το φειδωλό «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» μετατρέπονται, μέσα σε 100 ημέρες, σε ληστρική εφόρμηση στο λαϊκό εισόδημα.
Δεν παραμένει μόνο ο ΕΝΦΙΑ, που προεκλογικά ήταν αντιλαϊκό χαράτσι και, σήμερα, επιβάλλουν την πληρωμή του σαν «πατριωτικό καθήκον». Δεν παραμένει ο κατώτατος μισθός, το αφορολόγητο και όλα τα μνημονιακά αντιλαϊκά μέτρα ως έχουν. Έχουν αποφασίσει την καθιέρωση ενιαίου συντελεστή ΦΠΑ (18% τουλάχιστον) στο σύνολο των προϊόντων και υπηρεσιών, με κάποιες περιορισμένες -σε αριθμό- εξαιρέσεις. Πρόκειται για ένα ακραιφνώς νεοφιλελεύθερο σύστημα ΦΠΑ που αντικαθιστά τους τρεις συντελεστές με έναν, στην πραγματικότητα, πλήττοντας κυρίως τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα. Και έπεται συνέχεια αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων στα εργασιακά και το ασφαλιστικό σύμφωνα με τις «ευέλικτες» διατυπώσεις της συμφωνίας Τσίπρα-Γιούνκερ και όχι μόνο. Η περιβόητη νέα «συμφωνία - γέφυρα» της 20ής Φεβρουαρίου, που μέσα στη «δημιουργική ασάφειά» της είχε «κόκκινη γραμμή» τη μη λήψη νέων αντιλαϊκών μέτρων, καταλήγει σε μια εκτρωματική αποσαφήνιση νέων αντιλαϊκών δεσμεύσεων και μέτρων.
Μέσο ισχυρού λαϊκού εκβιασμού
Οι συντριπτικές ιμπεριαλιστικές πιέσεις και εκβιασμοί δεν επιφέρουν μόνο την ταπεινωτική, τελικά, προσαρμογή της, υποτιθέμενα, σκληρά διαπραγματευόμενης ελληνικής κυβέρνησης. Έχουν και έναν άλλο βαθύτερο και ουσιαστικότερο στόχο. Επιδιώκουν να εκφοβίσουν και να στείλουν το μήνυμα στον ελληνικό λαό, αλλά και όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς, πως δεν υπάρχει μέλλον και διέξοδος άλλη, παρά μόνο αυτή, μέσα σε μνημόνια, ελέγχους και επιτροπείες. Θέλουν να συνθλίψουν τη λαϊκή ψυχή και συνείδηση, να διαμορφώσουν λαούς παραλυμένους και παραδομένους, που θα ανέχονται και θα συναινούν στη διατήρηση της ξέφρενης εργατικής εκμετάλλευσης, της λαϊκής εξαθλίωσης και της υποδούλωσης στους ισχυρούς, που θα θεωρούν, ιδεολογικά και πολιτικά, ανέφικτη την προοπτική μιας άλλης κοινωνίας όπου οι λαοί θα διαφεντεύουν την τύχη τους.
Εκεί αποσκοπεί και το περιβόητο δημοψήφισμα για το οποίο τόσος λόγος γίνεται από πολλά κυβερνητικά στελέχη και τον ίδιο τον πρωθυπουργό Α. Τσίπρα. Προσφάτως, αποκαλύπτοντας τους πραγματικούς τους στόχους, και από τους δανειστές. Το προβαλλόμενο δημοψήφισμα δεν είναι δημοκρατική λύση, δεν αποτελεί προσφυγή στο λαό, δεν είναι όπλο για την υπεράσπιση των «κόκκινων γραμμών» της κυβέρνησης, δεν αποτελεί μέσο πίεσης, μια μορφή αντίστασης και σύγκρουσης με τους ισχυρούς. Όλα αυτά είναι προφάσεις εν αμαρτίαις και επικοινωνιακά τεχνάσματα.
Το δημοψήφισμα, στην περίπτωση που θα διεξαχθεί, θα έχει τη συναίνεση και τις ευλογίες των δανειστών. Το δήλωσε, εξ άλλου σαφώς, ο Α. Φλαμπουράρης. Θα χρησιμοποιηθεί σαν ένα επιπλέον μέσο ισχυρού εκβιασμού του ελληνικού λαού, μέσα σε πολιτικές συνθήκες όπου θα κυριαρχεί η αχαλίνωτη καταστροφολογία και τα ακραία τρομοκρατικά διλήμματα. Μέσω του δημοψηφίσματος θα επιχειρήσουν να νομιμοποιήσουν τη στρατηγική της ελληνικής ολιγαρχίας για ένταξη και αδιαμφισβήτητη παραμονή στην ΕΕ και την ευρωζώνη και στο γενικότερο πλαίσιο εξάρτησης, θα επιδιώξουν να επικυρώσουν την πολιτική συμβιβασμού και υποταγής στους δανειστές της κυβέρνησης Α. Τσίπρα στηρίζοντάς την και δίνοντας το απαραίτητο άλλοθι για την ισοπέδωση των «κόκκινων γραμμών», να καθαγιάσουν -τελικά- όλο το πλέγμα της δουλοφροσύνης και της υποτέλειας στους ισχυρούς.
Σε μια συγκυρία τροποποιημένη σαφέστατα δυσμενώς για τον ελληνικό λαό, σε σχέση με το 2011, έχοντάς τον εξουθενώσει, μετά από μια πενταετία ανηλεούς επίθεσης και ιδεολογικής και πολιτικής τρομοκρατίας, θα επιχειρήσουν, υφαρπάζοντας τη λαϊκή «εντολή», να εδραιώσουν το μνημονιακό εφιάλτη της ολοκληρωτικής λεηλασίας των δικαιωμάτων και κατακτήσεών του και της καταλήστευσης και υποδούλωσης της χώρας και να τον εμφανίσουν ως τον αδιαμφισβήτητο μονόδρομο στο διηνεκές, συκοφαντώντας και αποκλείοντας οποιαδήποτε φιλολαϊκή εξέλιξη και προοπτική.
Ο γνωστός θλιβερός ρόλος
Διανύουμε μια περίοδο πυκνών εξελίξεων, με εξαιρετικά ρευστά και αβέβαια χαρακτηριστικά που θα ενταθούν από την επικείμενη διάψευση των λαϊκών προσδοκιών. Η μεγάλη δημοφιλία του Α. Τσίπρα στις δημοσκοπήσεις και η μεγάλη λαϊκή υποστήριξη στην κυβέρνησή του δεν μπορούν να μακροημερεύσουν. Η καταφθάνουσα συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με τους δανειστές θα αποκαλύψει στα πλατιά λαϊκά στρώματα την πραγματικότητα, ότι η περιβόητη κυβέρνηση «κοινωνικής σωτηρίας» δεν είναι παρά μια εναλλακτική πρόταση αστικής διαχείρισης και μόνο, μια υπόκλιση - επί της ουσίας - στην ιμπεριαλιστική επιβολή.
Μια κυβέρνηση σωτηρίας των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών και των εγχώριων πλουτοκρατών εν τέλει. Θα καταδειχθεί, για άλλη μια φορά, ο γνωστός θλιβερός ρόλος, παντού και πάντα, των κάθε λογής ρεφορμιστών «αριστερών» και «δεξιών» να τείνουν χείρα βοηθείας και να προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στην αστική εξουσία και τον ιμπεριαλισμό, όταν οι παραδοσιακές αστικές πολιτικές τους εφεδρείες εξαντλούνται.
Η περίοδος χάριτος και η λαϊκή υποστήριξη στην κυβέρνηση Α. Τσίπρα, αναπόφευκτα, θα πάρουν τέλος. Το πολιτικό κεφάλαιο που διαθέτει, σήμερα, ο πρωθυπουργός θα συρρικνωθεί. Οι αντιλαϊκές εξελίξεις θα τροφοδοτήσουν και πάλι τη λαϊκή οργή και αντίθεση. Νέοι λαϊκοί αγώνες θα αναπτυχθούν. Ο λαός θα διεκδικήσει το δίκιο του και τα δικαιώματά του.