«Μετά θα λογαριαστούμε» και μέχρι τότε παίξε μπάλα…

p, Ntagiana, meta 8a logariastoume

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Πορεία», Τεύχος 50, που κυκλοφορεί

Μέσα στον γενικευμένο φόβο και τρόμο που επικράτησε μετά την επιβολή της ολοκληρωτικής καραντίνας και της απαγόρευσης κυκλοφορίας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, εμφανίστηκε και απέκτησε κάποια απήχηση -κυρίως στο διαδίκτυο- η πρωτοβουλία υγειονομικών, της οποίας εμπνευστές και υποστηρικτές στάθηκαν ορισμένες δυνάμεις που αναφέρονται στην αριστερά με το σύνθημα «Μετά θα λογαριαστούμε»[1]. Βασικοί άξονες της άποψης που εκφράστηκε μέσω αυτής της πρωτοβουλίας ήταν κατ’ αρχήν βέβαια το «μετά» στον λογαριασμό, όπως ευκόλως εξάγεται από την ονομασία της, με ορισμένες δυνάμεις να επεκτείνουν αυτήν την θέση μέχρι την επικρότηση της επιβολής της καραντίνας και των περιοριστικών μέτρων, ασκώντας κριτική μάλιστα που αυτή δεν επιβλήθηκε νωρίτερα και εκφράζοντας την άποψη ότι παρά την αστυνομοκρατία και την τρομοκρατία, ζήτημα δημοκρατικών δικαιωμάτων δεν τίθεται[2].

Κατ’ αρχήν, η πρωτοβουλία αυτή διακηρυχτικά φαίνεται να προτάσσει το αίτημα για ισχυρή δημόσια δωρεάν υγεία, καταλογίζει ευθύνες στην κυβέρνηση για την διάλυση του ΕΣΥ (Εθνικό Σύστημα Υγείας) και φαίνεται σε ένα πρώτο στάδιο να κατανοεί τη σύνδεση μεταξύ της ανάγκης ενίσχυσης του συστήματος υγείας και την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης. Η αναγνώριση όμως αυτών των βασικών αξόνων φαίνεται δεν αρκεί από μόνη της. Στο δια ταύτα η κατάληξη, το συμπέρασμα και το τελικό πρόταγμα είναι το αόριστο και θολό «μετά». Το «τώρα» της πανδημίας χάνει το πολιτικό του χρώμα, «απολιτικοποιείται» προς χάριν μίας δήθεν ουδέτερης «επιστημονικότητας».

Αυτά διατυπώνονται και δίνονται προς διαμόρφωση συνείδησης και αντίληψης στον προοδευτικό και αριστερό κόσμο που αγγίζουν, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση μιλάει και αυτή ορμώμενη από την κρισιμότητα του «τώρα» της πανδημίας, ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για πολιτική και διχασμό μέσα στην κρίση και γι’ αυτό καλεί τώρα σε εθνική ενότητα και εμπιστοσύνη στο κράτος. Το «μετά θα λογαριαστούμε» ξεκινάει μεν από διαφορετική αφετηρία, αλλά εν τέλει φτάνει να συναντάει τη λογική της κυβέρνησης στο ότι ο λογαριασμός θα γίνει μετά, με αποτέλεσμα να αφήνεται η κυβέρνηση να ξεδιπλώνει τον επικοινωνιακό ιστό αγιοποίησής της, ανενόχλητη. Πουλώντας φόβο και τρόμο χωρίς προστριβές, προβάλλοντας την δήθεν πολιτική ουδετερότητα στην διαχείριση της πανδημίας του κορωνοϊού.

Ορισμένες δυνάμεις μάλιστα από τους κόλπους αυτής της πρωτοβουλίας ξεκινώντας από το «μετά θα λογαριαστούμε» έφτασαν στο σημείο να υπερασπίζονται τη βασική επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη για τη διαχείριση της πανδημίας, την καραντίνα. Όχι μόνο αυτό, αλλά κατέληξαν να την αναγάγουν σε αδιαμφισβήτητο κανόνα και έκαναν κριτική στην κυβέρνηση που δεν επέβαλλε νωρίτερα καραντίνα (!).

Η καραντίνα, το κλείσιμο των σχολείων, των καταστημάτων κ.λ.π. μπορεί θεωρητικά να έχουν έναν επικουρικό ρόλο στην αντιμετώπιση κάποιας πανδημίας. Ωστόσο, καμία αντιμετώπιση της κάθε πανδημίας και εν προκειμένω της πανδημίας του κορωνοϊού δεν μπορεί να υπάρξει με καραντίνα. Η καραντίνα χωρίς ισχυρό σύστημα υγείας είναι ένα αδιέξοδο. Η καραντίνα δε που επέβαλε η κυβέρνηση δεν ήταν καμία ιατρική- «επιστημονική» καραντίνα. Η καραντίνα ήταν μία πραγματική κοροϊδία προς τον ελληνικό λαό από την κυβέρνηση, με την οποία δήθεν έδρασε για την προστασία της υγείας του, ενώ στην πραγματικότητα απλά πέταξε το μπαλάκι στην ατομική ευθύνη και η ίδια απαλλάχτηκε της κρατικής ευθύνης, δίνοντας πραγματικά ψίχουλα στην υγεία. Η καραντίνα που επιβλήθηκε στην χώρα μας υπήρξε η άλλη όψη της υποβάθμισης της δημόσιας υγείας. Και όποιος θέλει να μιλάει από την πλευρά των λαϊκών συμφερόντων έπρεπε να την είχε καταδικάσει και να την είχε ξεσκεπάσει. Η δήθεν «απολιτικοποιήση» της αντιμετώπισης της πανδημίας δημιούργησε σύγχυση στους εκφραστές αυτής άποψης, οι οποίοι αντί να αποκαλύψουν την απάτη και να ρίξουν όλες τους τις δυνάμεις στον αγώνα για δημόσιο δωρεάν σύστημα υγείας την στιγμή που αυτό χρειαζόταν περισσότερο από ποτέ, έπαιξαν το παιχνίδι της κυβέρνησης διαστρεβλώνοντας το περιεχόμενο της πολιτικής της και δυστυχώς -και αυτό είναι το σοβαρότερο- άφησαν περιθώρια να δημιουργηθεί η εντύπωση από τα «αριστερά» πως αυτή η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με αυτό τον «βίο και πολιτεία» νοιάζεται στο ελάχιστο για την ανθρώπινη ζωή και υγεία.

Αποκορύφωμα και λογική συνέχεια των ανωτέρω υπήρξε η θέση αυτών των δυνάμεων σχετικά με την κρατική καταστολή. Η ανησυχία και επαγρύπνηση για την καταπάτηση των δημοκρατικών ελευθεριών από την απαγόρευση κυκλοφορίας, την επιβολή προστίμων και την αστυνομοκρατία απαντήθηκε από αυτόν τον χώρο με την άποψη ότι λόγω πανδημίας θέμα δημοκρατικών δικαιωμάτων δεν τίθεται[3]. Αυτή η θέση σε πρώτη φάση οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι βρίσκεται σε πλήρη σύμπλευση με την «απολιτικοποίηση» που αποτέλεσε το υπόβαθρο όλης της προηγούμενης σκέψης, της καθαρά «επιστημονικής» προσέγγισης και της αναγωγής της καραντίνας σε απαραβίαστο κανόνα.

Η ανωτέρω θέση -άγνωστη προς την αριστερά και τρομερά εξωραϊστική για την κυβέρνηση- πρέπει να αναλυθεί σε δύο σκέλη. Πρώτον, αποτελεί η πολιτική της καταστολής και της επίθεσης στα δημοκρατικά δικαιώματα κομμάτι της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας; Και αν ναι, η απαγόρευση κυκλοφορίας και η αστυνομοκρατία επί κορωνοϊού αποτελεί εξαίρεση από την προηγούμενη θέση της;

Εν συντομία ως προς το πρώτο: η Νέα Δημοκρατία, ο βασικός εκφραστής της δεξιάς στην Ελλάδα, η οποία βαρύνεται με την πιο αντιδραστική και αντιλαϊκή πολιτική κουβαλάει πολύ αμαρτωλό παρελθόν. Μια φευγαλέα ματιά στο παρακράτος της δεξιάς, στις επιθέσεις στους διαδηλωτές, τη βιαιότητα και εξευτελιστική μεταχείριση της νεολαίας κ.λ.π. είναι αρκετή για να καταλάβει κάποιος πως η καταστολή είναι σάρκα από τη σάρκα της. Ως προς την απαγόρευση κυκλοφορίας τον καιρό της πανδημίας δε, όχι απλώς υποχωρεί αυτό, αλλά οξύνεται. Αν καμία πανδημία δεν αντιμετωπίζεται με καραντίνα, πολύ δε περισσότερο δεν αντιμετωπίζεται με πρόστιμα και αστυνομία! Μιλάμε για έναν εξαιρετικά εκτεταμένο εθισμό της κοινωνίας στην αστυνομοκρατία, την ίδια στιγμή που το ΕΣΥ ισορροπεί σε γκρεμό. Είναι άλλωστε δυνατόν αυτό το κόμμα και αυτή η κυβέρνηση με αυτό το ποιόν και αυτή την ιστορία να μην εκμεταλλευτεί αυτή τη νέα κατάσταση προς αντιδραστική κατεύθυνση;

Εκεί, λοιπόν, που είδαν λόγο να κάνουν διάλειμμα από τον αγώνα και το κίνημα οι συναγωνιστές, εκεί είναι που πρέπει η προσπάθεια μας να ριχτεί προς τον αγώνα ακόμα περισσότερο. Οι κινητοποιήσεις, ο αγώνας και το οποιοδήποτε μέσο προς άσκηση πίεσης στην κυβέρνηση δεν αποτελεί δυστυχώς ή ευτυχώς ζήτημα ευκαιριακής ευκολίας. Είναι η ανάγκη προστασίας και διεκδίκησης του δίκιου που οδηγεί στον δρόμο και αυτήν την ανάγκη έχει υπηρετήσει η αριστερά όχι μόνο εν μέσω πανδημίας, αλλά σε πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις. Το ότι ο κορωνοϊός αποτελεί σοβαρή απειλή όχι μόνο δεν πρέπει να οδηγεί σε ηπιότερη αντίδραση προς την κυβέρνηση, αλλά πρέπει αυτή να την εντείνει και ο προοδευτικός και αριστερός κόσμος πρέπει να μην στραφεί ούτε στον ατομικισμό και τον φόβο, αλλά στην προσπάθεια να κινητοποιηθεί συλλογικά ο λαός για την υπεράσπιση της υγείας και ζωής του.

Νταγιάννα Μ.


[1] Άρθρο «#ΜετάΘαΛογαριαστούμε» στην ιστοσελίδα antapocrisis.gr

[2] Άρθρο «Οι κομμουνιστές μπροστά στην “απαγόρευση κυκλοφορίας”» στην ιστοσελίδα antapocrisis.gr

[3] Άρθρο «Οι κομμουνιστές μπροστά στην “απαγόρευση κυκλοφορίας”» στην ιστοσελίδα antapocrisis.gr 

Διαβάστε επίσης