Διανύουμε το δεύτερο μήνα του τρέχοντος ακαδημαϊκού εξαμήνου και τα προβλήματα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης συνεχίζονται αμείωτα.
Συστήματα που πέφτουν, αποκλεισμός φοιτητών, τηλεμαθήματα απ’ τα κινητά. Την ίδια στιγμή, ορισμένα τμήματα βρίσκονται ακόμη αντιμέτωπα με κενά σε καθηγητές, ενώ σε άλλα επιβάλλονται εργασίες και υποχρεωτικές παρουσίες με το πρόσχημα του “πλεονάζοντος ελεύθερου χρόνου”. Οι αναβολές που αντιμετωπίσαμε στις δηλώσεις μαθημάτων και συγγραμμάτων θυμίζουν τρομαχτικά το εαρινό εξάμηνο του προηγούμενου έτους, όταν πολλά μαθήματα εξετάστηκαν χωρίς να έχουν παραληφθεί τα απαραίτητα βιβλία, ενώ η χρόνια υποστελέχωση του Παντείου καθιστά αδύνατη την έγκαιρη ανταπόκριση των δομών μέριμνας ακόμα και για τα πιο στοιχειώδη ζητήματα.
Η αντικατάσταση της δια ζώσης εκπαίδευσης (της ζωντανής δηλαδή διάδρασης των φοιτητών με το γνωστικό τους αντικείμενο και μεταξύ τους)από την τηλεκπαίδευση, υπονομεύει την ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία. Δεν θεωρούμε ούτε μονόδρομο, ούτε αξιοπρεπή εκπαίδευση μια διαδικασία ατομικής συλλογής πληροφοριών, με τους φοιτητές απομονωμένους στα σπίτια τους και τους πρωτοετείς να μην γνωρίζουν ούτε ένα συμφοιτητή τους, να μην έχουν ούτε μία εικόνα για το φυσικό χώρο της σχολής τους.
Είναι υποκριτικό να σκορπά η κυβέρνηση εκατομμύρια ευρώ στα ΜΜΕ και ταυτόχρονα να δηλώνει ανίκανη να καταστήσει εφικτή και υγειονομικά ασφαλή τη δια ζώσης εκπαίδευση, ενώ αρνείται την επίταξη/μίσθωση κτηρίων και την πρόσληψη όλου το απαραίτητου προσωπικού, διοικητικού-διδακτικού-καθαριότητας.
Είναι εξίσου υποκριτικό να καμουφλάρονται τα αδιέξοδα των κλειστών πανεπιστήμιων με το πρόσχημα της “δημόσιας υγείας”, όταν επικρατεί η πλήρης διάλυση στα δημόσια νοσοκομεία, όταν τα σχολεία βαφτίστηκαν αρχικά “υγειονομικές βόμβες” και μπήκαν σε καραντίνα νωρίτερα κι από τις εκκλησίες, στη συνέχεια άνοιξαν χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, και τώρα ξανακλείνουν τα γυμνάσια και λύκεια, ενώ τα δημοτικά παραμένουν ανοιχτά, στην πραγματικότητα για να λειτουργήσουν ως πάρκινγκ ανηλίκων για τα παιδιά των εργαζόμενων γονέων.
Σε αυτά τα προβλήματα έρχονται να προστεθούν και οι νέοι κυβερνητικοί σχεδιασμοί για τα πανεπιστήμια. Το επικείμενο νομοσχέδιο για τις διαγραφές φοιτητών, τη βάση του 10 για εισαγωγή σε ΑΕΙ και τη μείωση της χρηματοδότησης ή την κατάργηση όσων τμημάτων δεν συνδέονται με την αγορά εργασίας, μετατρέπει την παιδεία σε εμπόρευμα και αποκλείει τη νεολαία απ’ την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Παράλληλα, τα αιτήματα των περσινών φοιτητικών κινητοποιήσεων (επαναφορά πανεπιστημιακού ασύλου, όχι στην εξίσωση πτυχίων ΑΕΙ-κολεγίων) παραμένουν αδικαίωτα.
Η κυβέρνηση, έχοντας ήδη καταργήσει το άσυλο και έχοντας επιβάλλει τον νόμο απαγόρευσης των διαδηλώσεων, κάνει ακόμα ένα βήμα προς την κατασταλτική επιτήρηση των φοιτητών, εξαγγέλλοντας την τοποθέτηση αστυνομίας, κυκλωμάτων παρακολούθησης και ελέγχων εισόδου στους ακαδημαϊκούς χώρους. Όπως για την αντιμετώπιση της πανδημίας, η κυβέρνηση αντί για γιατρούς και ΜΕΘ, προκρίνει την αστυνόμευση και τις απαγορεύσεις, έτσι και στη δημόσια παιδεία, αντί για προσλήψεις καθηγητών και μίσθωση αμφιθεάτρων, ανασύρονται οι πρακτικές της Χούντας, με αστυνόμους-χωροφύλακες στους χώρους των πανεπιστημίων.
Η κυβέρνηση επιχειρεί να περάσει όλα αυτά τα μέτρα αξιοποιώντας το γεγονός ότι οι φοιτητές, δεδομένης της τηλεκπαίδευσης, παραμένουν απομονωμένοι στα σπίτια τους, αποξενωμένοι από τους φοιτητικούς συλλόγους.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Φοιτητών Παντείου, ενώ στα λόγια αντιτίθεται στις κατευθύνσεις της κυβέρνησης και του υπουργείου, στην πράξη αδρανεί. Αποφασίζει για τη συμμετοχή του Συλλόγου σε κινητοποιήσεις, ψηφίζει κείμενα επί κειμένων στις εξ αποστάσεως συνεδριάσεις του, αυτές οι αποφάσεις όμως, με ευθύνη των πολιτικών δυνάμεων που συμμετέχουν στο Δ.Σ, δεν γνωστοποιούνται ποτέ στους ίδιους τους φοιτητές.
Καμία λύση για τα προβλήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δε θα έρθει από μόνη της, χωρίς την ενεργή συμμετοχή των φοιτητών, χωρίς συζητήσεις για τα μέτρα που εφαρμόζονται τώρα, και αυτά που θα βρούμε μπροστά μας. Η συγκυρία επιβάλλει το ξαναζωντάνεμα του Συλλόγου μας, τη σύγκληση συνελεύσεων και τη μαζική καταδίκη τόσο των ταξικών φραγμών που θέτει το υπουργείο παιδείας, όσο και των κατασταλτικών μεθοδεύσεων της κυβέρνησης.
Όπως η διαδήλωση έξω από το Εφετείο στις 7 του Οκτώβρη σηματοδότησε την πιο τρανή καταδίκη του φασισμού, έτσι και η αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση μνήμης της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη, οφείλει να σηματοδοτήσει την καταδίκη των κυβερνητικών πολιτικών, που θέλουν να επιβάλλουν με τη βία το περιφραγμένο πανεπιστήμιο της αποστειρωμένης γνώσης.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
ΚΑΤΩ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΣΤΙΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ
